doğaçlama söylesi

 Öyle zamanlar geldi ki öyle çok özlemiş olduğunu farketmek sevdiğin kimseyi.. Bir an karşına çıkan fotoğrafa bakıp, hani hep derler ya film şeridi gibi geçer diye işte tam da öyle. O karenin içinde kıpırdar kimseler. Sen, sevdiğin... Geçirmiş olduğun o an yeniden canlanır o karede. Gözlerin ister istemez dolar, göz yaşı tüm bu duygulardan beslenip harmanlanmış göz pınarına dolmuştur yani... hiçbir insan gücü yoktur o an onun yanağından damla damla süzülmesini engelleyecek.  Tam da bunu söylediğim de böylesi duygusallığa kapılılan bir an gelir akla. O akşam aslında gözyaşını onun sana sakın ağlama deyişi sessizce ve samimi bakışı, dediğini tekrarlarcasına bakması ile teslim olmuş dışarı değil içine akmıştır. Tebessüm izlemiştir beraberinde... Evet birinde bu gücü görmüşsündür aslında . Hayatının kıyısında bulunmayandan.  Günler geçiyor , yağmurlar yağıyor, bir sonbahar daha bitmek üzere , her akşam üstü ezan sesinden önce kuşların gökyüzündeki heyacanlı süzülüşleri......